48 Νηπιαγωγείο Πειραιά: Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Μεστά, Χίος

Αγαπημένα μας παιδιά.. σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα ποίησης..
Τι είναι ποίημα; Είναι αυτό που σκεφτόμαστε και το γράφουμε ή το ζωγραφίζουμε.. είναι οι σκέψεις μας, τα όνειρά μας, που μας ταξιδεύουν σε μέρη μακρινά.. 🚢
αυτός που τα γράφει, λέγεται ποιητής..αν είναι αγόρι
και ποιήτρια, αν είναι κορίτσι..
Σας βάζουμε ποιήματα πολύ γνωστών ποιητών με εικόνες, για να "ταξιδέψει" το μυαλό σας..
Όποιος θέλει, μπορεί να ζωγραφίσει μετά και φυσικά θέλουμε 📷📸
στο Viber.. ή τη σελίδα μας στο Facebook με καλυμμένα προσωπάκια .....κάτω από το συγκεκριμένο θέμα!!
Σας στέλνουμε πολλά φιλιά
Ελένη*2 & Αρετή

1.Νίκος Καββαδίας

"
Πλεμε σε μια θάλασσα γιοματη
Με λογής παράξενα φυτά...
Ένας γέρος ήλιος μας κοιτα
Και μας κλείνει που και που το μάτι. "

2.Γιώργος Σεφέρης

3. Κώστας Βάρναλης

"Να σ’ αγναντεύω, θάλασσα, να μη χορταίνω

απ’ το βουνό ψηλά
στρωτή και καταγάλανη και μέσα να πλουταίνω
απ’ τα μαλάματά σου τα πολλά.

...............

Να ταξιδεύουν στον αγέρα τα νησάκια, οι κάβοι,
τ’ ακρόγιαλα σα μεταξένιοι αχνοί
και με τους γλάρους συνοδιά κάποτ’ ένα καράβι
ν’ ανοίγουν να το παίρνουν οι ουρανοί.

Ξανανιωμένα απ’ το λουτρό να ροβολάνε κάτου
την κόκκινη πλαγιά χορευτικά
τα πεύκα, τα χρυσόπευκα, κι’ ανθός του μαλαμάτου
να στάζουν τα μαλλιά τους τα μυριστικά.

Κι’ αντάμα τους να σέρνουνε στο φωτεινό χορό τους
ως μέσα στο νερό
τα ερημικά χιονόσπιτα-κι’ αυτά μες στ’ όνειρό τους
να τραγουδάνε, αξύπνητα καιρό.

Έτσι να στέκω, θάλασσα,
παντοτε
με μάτια να σε χαίρομαι θολά
καινα ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,
πίσω κι’ αλάργα βάσανα πολλά"

4.Οδυσσεας Ελύτης

Ναύπλιο

4. Ιωάννης Πολέμης

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;
Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;

Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι
καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;
κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα
ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,
ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα
μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;

Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,
καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα
καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!